Test: Range Rover Sport – świat udaje. On też?

Nazwa Sport z pewnością pasuje do przyspieszenia tego domu na kółkach, bo horda 510 koni mechanicznych rozpędza tego kolosa do 100 km/h w zaledwie 5,4 s. Musicie pamiętać jednak, że to jest Range Rover i to nie wersja SVR, więc przyspieszenie wygląda jak zachowanie lordów na wyścigach konnych. Niby ponoszą ich emocje, ale zawsze z klasą! Dodatkowo to, co mnie niesamowicie cieszy, to, że pod maską nie mam silnika o pojemności kartonu mleka, a 3.0 l R6, które odpowiada za 400 tratujących wszystko na swojej drodze koni mechanicznych. No właśnie, a gdzie kolejne 110 KM? Kolejne 110 KM są nieco bardziej ostrożne i dbają o matkę naturę, bo pochodzą z silnika elektrycznego, bo ten mój egzemplarz ma oznaczenie 510e, czyli jest hybrydą typu plug-in.

To, co również zasługuje na pochwałę, to po pierwsze bardzo szeroka gama silnikowa Sporta, a po drugie, to, że wszystkie nawet najsłabsze wersje wyposażone są w silnik o pojemności 3-litrów właśnie w układzie R6. Mówię tutaj niestety o wersjach dostępnych w Polsce, bo topowa odmiana ma silnik zaadoptowany z BMW o pojemności 4.4 w legendarnym układzie V8. I choć tej V-ósemki żałuję najbardziej, to i tak nie ma na co narzekać. Dostępne są dwa diesle o mocy 249 lub 300 KM, czysta benzyna o mocy 400 KM i dwie hybrydy typu plug-in o mocy 440 lub tak jak u mnie 510 KM.

Oczywiście na to, aby określić samochód mianem sportowego, nie wpływa tylko pojemność i moc silnika. Za tym określeniem idzie dużo więcej warunków do spełnienia, które nie tylko czasem potrafią przerosnąć inżynierów, ale także skutecznie popsuć całą wizję. W przypadku Range Rovera Sporta przekonałem się, że to jest jeszcze bardziej skomplikowane, niż myślałem na samym początku. Przekonajcie się sami. Zapraszam do obejrzenia testu wideo.